Blog door Peter de Graef, auteur Smart
Dramaschrijven is in wezen een luxevak. Dat een gemeenschap een dramaschrijver in zijn midden duldt er op dat deze gemeenschap geld over heeft om zo iemand te onderhouden. Cultuur dient in eerste instantie ter verstrooiing. De dramaschrijver schrijft in het begin van zijn carrière bij voorkeur over liefde en verraad, misdaad, rechtvaardigheid hij voert archetypes ten tonele en probeert de toeschouwer in contact te brengen met zijn ziel.
Met het ouder worden evenwel merk ik dat ik bij mezelf hoe langer hoe meer denk: ‘fuck archetypes’, ‘Laat die ziel maar voor wat zij is.’ Ik sta midden in een maatschappij in transitie. We weten wel min of meer waar we vandaan komen, (verlichting – wereldoorlogen) maar niemand weet waar we naar toe gaan, waar het op uit gaat draaien. Allemaal zijn we op zoek naar een narratief omtrent deze tijd. Omtrend onszelf. De mensheid is zichzelf en de wereld opnieuw aan het uitvinden.
Tegen de achtergrond van die worsteling is de dramaschrijver niet langer een luxedingetje, maar een noodzaak, een vroedvrouw, iemand die helpt die rare verse toekomst te definiëren, die geschiedenis waarin we samen zitten vastgeklonken en die als een konijn alle kanten op wipt (IS, COVID, Oekraïne). Een geschiedenis waarin we voortdurend lijken terecht te komen met elkaar. Tegen die achtergrond is SMART in al zijn kwetsbare bescheidenheid een monumentje. Het maakt de nieuwe tijd en het verhaal waarin we zitten op een persoonlijke manier concreet. Geen grote beschouwingen over maatschappelijke tendensen of filosofische invalshoeken. Nee! Het gaat over een u-en-ik-achtig personage in een worsteling waar we allen dagelijks mee te maken hebben.
Geschiedenis onder de elektronenmicroscoop. Hoe is het om met een zeer goed ontwikkelde ratio, een stuk technologie in handen te krijgen die zonder dat we het in de gaten hebben, ons aangrijpt in het gebied van verlangen, drift, emotie, een gebied waar we, in tegenstelling tot die ratio, nog niet zo veel van begrijpen. En hoe we vervolgens aan de hand van die worsteling gedwongen worden de eerste stapjes te zetten in de richting van een rechtstreeks leren werken met emoties. Het emotionele ontdekken als een manier van het kennen, het begrijpen, het doorgronden van onszelf en deze wereld.